Voetbalpraatprogrammameneer

Ik ben gek op voetbal. Niet dat ik er veel verstand van heb, maar het hele gedoe rondom voetbal vind ik geweldig. Overigens behoor ik tot de zeldzame groep vrouwen die de buitenspelregel buitengewoon goed begrijpt, waardoor ik wel eens twijfel of ik wel een echte vrouw ben. Maar volgens Allerliefste ben ik dat wel.
Dat ik gek ben op voetbal betekent overigens niet dat ik mijn huis in oranjetinten heb versierd. Ik heb niks met oranje. Ik word er zelfs een beetje triest van. Heeft ook met die kleur te maken. Oranje vind ik echt een dieptrieste kleur. 

Mijn grootste wens is trouwens om eens een keer aan te mogen schuiven bij zo’n voetbalpraatprogramma. Met Johan Derksen, de Muldertjes en natuurlijk Hugo Borst. Dat lijkt me zo leuk, maar op de een of andere manier zitten er nooit vrouwen in zo’n programma. Wel oude en jonge internationals, trainers met vreemdsoortige kapsels, scouts en verder allerlei mannen die iets weten over voetballen, voetbalschoenen en de ideale grasmat, maar vrouwen tref je nooit in zo’n programma aan. Ja, Barbara Barend heeft ooit een poging ondernomen, maar dat werd toch een naar haantjesgevecht, wat jammer is want ze heeft veel verstand van het spelletje.
Op zich vind ik het prima dat er alleen maar mannen aan tafel zitten bij voetbalpraatprogramma’s. Het is dus absoluut niet zo dat ik daar wil zitten vanuit een feministische drive. Absoluut niet. Er zit geen enge gedachte achter dat het masculiene patroon doorbroken moet worden of dat het leuker is als er ook vrouwen aan tafel zitten. Nee, sterker nog, ik ben er een groot voorstander van dat mannen onderling een potje discussiëren over voetbal of met elkaar gaan vissen of fietsen, desnoods samen een ei bakken. Maakt me allemaal niet uit.
Maar het lijkt me gewoon zo leuk om lekker zinloos mee te ouwehoeren over al die niet ter zake doende gebeurtenissen op het voetbalveld, want het gaat namelijk nergens over. En wat is nou mooier dan het nergens over hebben terwijl je ondertussen bloedserieus je wenkbrauwen fronst?
Dat kunnen vrouwen niet en daarom hebben die ook niet van die leuke voetbalpraatprogramma’s. Vrouwen moeten toch altijd weer ergens een punt van maken. Ik weet nu al wat er gebeurt als ik mag aanschuiven. Binnen vijf minuten heb ik ruzie met Johan Derksen omdat ik het natuurlijk niet kan laten om een opmerking te maken over die ranzige snor van hem, ga ik onder tafel voetjevrijen met Mulder sr, en wil ik van Hugo Borst antwoord op de prangende vraag waarom volwassen mannen oranje vlaggetjes op hun auto monteren. En als ik daar dan geen antwoord op krijg dan ga ik vervelend doen. Ja, en dan is die ontzettend gezellige voetbalsfeer aan tafel meteen verpest.
Nou ja, jammer. Je kunt niet alles hebben. Maar mocht ik in een volgend leven terugkomen als man, dan weet ik wel wie ik wil worden: Johan Hugo Mulder: de ideale voetbalpraatprogrammameneer.