Varkens en bonen

Vorige week kwam ik op een moment van intense verveling op het ergste programma aller tijden terecht. Gordon en Joling. De heren gingen logeren op een varkensboerderij en gingen weer tekeer dat het een lieve lust was. Ik vermoed met de bedoeling om mij in mijn broek plassend van plezier van de bank te laten rollen. Maar dat gebeurde niet, wel ving ik tussen de gierende uithalen van de heren een heel naar beeld op. In een kaal hokje lag een zeug te werpen. De biggetjes donderden zo op een rooster waar ze net niet doorheen konden vallen. Aangezien deze beelden gefilmd werden met toestemming van de boer mag je aannemen dat we hier te maken hadden met de meest perfecte omstandigheden voor zeug en big. 

Ik ben geen vegetariër en ik heb er volstrekt geen problemen mee om een dier te eten. Maar een koe hoort in de wei en een varken in de modder. Ze behoren niet hun dagen door te brengen in kale hokken, voorzien van afgepast voer en gemanipuleerd zaad. Vlees zou een schaars product moeten zijn. Vijftig euro voor een karbootje. Zo werken toch onze wetten van vraag en aanbod? Klaarblijkelijk niet als het ons slecht uitkomt. En dus hebben we megastallen en is het dier een product dat als baarmachine in een hok wordt gezet.
Als je daar goed bij nadenkt, dan klopt dat toch niet? Ik vind het in ieder geval tijd worden om mijn vleesconsumptie drastisch te verminderen. Om die reden heb ik besloten om vanaf nu vleesloos te koken.
Nu is het prima om te constateren dat ik licht onpasselijk word van al die blote hompen vlees die in de supermarkt als kiloknallers worden verkocht, maar aan de andere kant word ik ernstig depressief van de boon. Kikkererwten, linzen, witte, bruine en zwarte bonen. Ik vind het maar zeldzaam ongezellige dingen.
Dat de boon over het algemeen verwerkt is in naargeestige spreekwoorden, zegt genoeg, lijkt mij. Boontje komt om zijn loontje, honger maakt rauwe bonen zoet, zijn hart is geen boontje groot, voor spek en bonen meedoen, in de bonen zijn. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
De boon is geen blijmaker, maar ik moet het ermee doen. Over mijn avonturen in Vegaland zal ik jullie op de hoogte houden. Mocht mijn uitdaging echter hopeloos mislukken dan beloof ik het varken te sparen en eet ik eerst Gordon en Joling op. Gemarineerd.