Taste the waste – Astrid Harrewijn

Toen ik Allerliefste leerde kennen, verschilden wij op één punt. Nee, dat is niet waar. We verschilden op heel veel punten, maar ik ga nu deze ene benoemen. Allerliefste kon geen eten weggooien. En dus kocht hij heel weinig in, kookte nooit meer dan noodzakelijk en at de uitgetufte stukjes taai vlees van de dochters Harrewijn op. Dat laatste vond ik buitengewoon smerig.

Ik kocht altijd veel te veel, kookte overvloedig, want stel je voor dat er iemand kwam die mee wilde eten en gooide datgene wat over was rustig in de kliko.
Zoals het een goede vrouw betaamt, probeerde ook ik mijn echtgenoot te veranderen. Uiteindelijk heeft Allerliefste bakzeil gehaald. Hij doet boodschappen alsof het elke dag weekend is, kookt voor een weeshuis en geeft de uitgetufte stukjes taai vlees aan de honden. En vooral dat laatste is voor mij een hele opluchting.
Deze zomer ging de oudste vakantiewerken bij een supermarkt en kwam redelijk ontdaan thuis met de mededeling dat er ontzettend veel goed voedsel wordt weggegooid omdat het net even over de datum is of omdat er een deukje in de verpakking zit. Dit verhaal vertelde ze tijdens het avondeten. Ik vond het schokkend en donderde weer vrolijk de restanten van het avondeten in de kliko.
Gisteravond keek ik naar de documentaire Taste the waste. Het gaat over de wijze waarop wij met ons voedsel omgaan. Er komt geen moraliserend vingertje aan te pas, maar je zit met het schaamrood op je kaken te kijken. Meer dan 40% van het voedsel gaat verloren tussen ploeg en bord en wij verwende westerlingen zijn de grootste verspillers van voedsel.
We zitten feitelijk prachtige taartjes voor de helft op te eten, gooien het vervolgens weg terwijl naast ons een kind sterft van de honger. Dat is eigenlijk wat we doen. Ik ga er verder niet te veel over vertellen. Ik zou zeggen, kijk zelf maar.
Ik heb nog één probleem. Hoe krijg ik zo snel mogelijk de oude Allerliefste terug? Die minimalist waar het voedsel betreft, de principiële weigeraar als het gaat om het weggooien van voedsel, hij had het namelijk wel bij het rechte eind��