Suriname voor beginners: de avondvierdaagse.

Als ik denk aan de basisschoolperiode van mijn dochters dan staat het zweet onmiddellijk op mijn rug. Met name twee jaarlijks terugkerende festijnen bezorgen me nog steeds nachtmerries. Het betreft hier:

A: de verjaardagtraktatie.
Een van oorsprong vrolijk gebeuren omkleed met zoveel procedures dat een beetje projectmanager er een dagtaak aan zou hebben. De versnapering mocht geen gluten, e-nummers, suiker, zout of smaak bevatten, waardoor ik hele nachten stond te knutselen met komkommers. Voor de juffen moest er een aparte lekkernij geserveerd worden die bij voorkeur bomvol gluten, e-nummers, suiker, zout en smaak moest zitten. De traktatie moest vervolgens zodanig geserveerd worden dat het voor de jarige op een prettige en handzame wijze kon geschieden. Een beetje logistiek manager in opleiding zou hier op kunnen afstuderen. Voor mij betekende het dat ik met een auto vol overzichtelijke gezondheidsdingetjes op handzame dienbladen met vijf kilometer per uur naar school reed. En dan moest de dag nog beginnen. Ik denk er met plezier aan terug.

B: de avondvierdaagse.
Overhysterisch getrut in gemakkelijke kleren en praktische schoenen dat ons door de wijken van Hilversum en de bijbehorende bossen leidde. De kinderen kregen een rugzak met versnaperingen mee. Zie A. Daarnaast deed je je kind ernstig te kort als je het niet voorzag van een halve citroen met pepermunt gewikkeld in een zakdoek. Dit was goed voor de dorst. Ik noemde het NERGENS-GOED-VOOR, maar ontkwam er niet aan. Deze heisa was overigens nog wel te doen. Nee, mijn stresspunt betrof die ene vader. De man met korte broek en gezondheidssandalen. De man die het hele jaar reikhalzend uitkeek naar dit evenement. De man die zijn kinderen het schaamrood op de kaken bezorgde door drie uur lang luidkeels een lied te brullen dat zelfs na vier avonden wandelen bij niemand beklijfde. Die man – ik zie hem nog voor me – daar word ik nog wel eens gillend wakker van.

Nee, dan Paramaribo. Daar hebben ze ook een avondvierdaagse. In prachtige kleren zwieren ze al dansend en zingend vier avonden lang door de straten van Paramaribo, op slippers, aangemoedigd door families die met koelboxen langs de kant van de weg staan. Koelboxen vol lekkere dingen met gluten, e-nummers, suiker en zout, want daar doen ze hier niet al te lullig over.
Na de avondvierdaagse in Nederland was iedereen een maand van slag, de voorbereidingen en het lopen op citroen en komkommer had zijn tol geëist. Er was schoolverzuim, jankende kinderen en één depressieve vader die weer een jaar moest wachten. De Surinamer is morgen gewoon weer aan het werk, vier avonden dansen, vier avonden gezelligheid, vier avonden lekker eten en daarna gaan ze gewoon weer door.