Roger Rabbit

De tijden zijn voorbij dat een telefoon nog zwart was, een draaischijf had en er een snoer aan zat, dat je zo lekker rond je vingers kon winden. Jammer eigenlijk. Ik vond het namelijk wel een functioneel apparaat. Niet dat je er veel mee kon, eigenlijk alleen maar bellen, maar dat gaf wel duidelijkheid.
Vandaag de dag lopen er continu mensen om je heen te ouwehoeren met van die beam-me-up-Scotty-gevallen in hun oren en ook is het reuze onhandig dat de gekken die in zichzelf zitten te praten dit nu gewoon legitiem kunnen doen.
Ik begrijp best dat al dat mobiele gedoe leuk is, maar je moet niet lopen, fietsen, autorijden, plassen en vreemdgaan met de overbuurman en ondertussen in je ultra platte agenda/mp3/telefoon zitten te wauwelen.

Zelf heb ik ook een mobiel. Schijnt nodig te zijn. Net toen ik aan het apparaat gewend was, werd ik gebeld door een overijverige knul met de mededeling dat mijn abonnement verliep maar dat hij een prachtaanbieding voor me had. Ik kon tegen een habbekrats bellen maar dan moest ik nog wel een jaartje met mijn oude mobiel genoegen nemen, maar ik kon natuurlijk ook een nieuw abonnement afsluiten inclusief laatste hippe mobieltrend. Dat waren althans de woorden van de abonnementverkoper, maar helemaal begrijpen deed ik het niet.
In ieder geval leek het mij een logische keuze om te kiezen voor niet-betalen en lekker doorbellen met je oude vertrouwde Samsung, maar ik begreep van mijn dochters dat die keuze helemaal niet zo voor de hand lag.
‘Jeetje mam, je had een nieuw mobieltje kunnen uitkiezen. Eentje met een toetsenbord, internet, video-opties en games,’ zei de oudste.
‘Precies, en met een beetje mazzel met nog veel meer,’ zei de jongste.
‘Games? Een telefoon is om mee te bellen! Al die flauwekul heeft een mens toch niet nodig?’ riep ik en keek er opvoedkundig correct bij. Dat schijn ik heel goed te kunnen, alhoewel ik de laatste tijd het gevoel heb dat het weinig zoden aan de dijk zet. Misschien heeft het meer impact als ik in het vervolg mijn ouderlijke wijsheden richting de dames sms.
Ondertussen heb ik al weer een halfjaar dolle mobiele belpret voor weinig, maar ik begin me zorgen te maken, want onverbiddelijk komt het moment dat mijn abonnement verloopt. En dan word ik weer gebeld door zo’n snelle jongen van een gefuseerd belbedrijf met een naam die mij helemaal niks zegt. De megadeal die ik nu heb kan volgens mij niet overtroffen worden. Dat zou betekenen dat ik geld toe krijg om met mijn oude vertrouwde verjaarde mobiel te bellen. Maar zo gek zijn ze vast niet, dus dat wordt een nieuw mobiel. Ik zie er nu al tegenop. Het zal wel een zilvergrijs damesgevalletje worden. Ultraflex dun en met duizend megaflipfuncties, waar je eerst een honderd pagina’s dikke handleiding voor door moet lezen. En uiteraard, en dat is nog wel het allerergste, zonder Roger Rabbit. Mijn waanzinnig gezellige konijn, dat ergens onder het kopje games van mijn oude mobieltje braaf op mij zit te wachten. Een spelletje uit de oertijd, dat mij al door heel wat wachtende momenten heeft geholpen. Roger verzamelt wortels en moet daar heel ingewikkelde dingen voor doen en inmiddels heb ik al het level van de übergevorderde bereikt. En dat kunnen maar weinig mensen mij navertellen.
Maar goed, dat weten de dochters allemaal niet. Zij denken dat ik alleen maar bel met mijn oude Samsung. En dat moesten we maar zo houden.