Praatgroepje

Er is een praatgroep opgericht voor Amerikaanse bankiersvrouwen. Dat las ik in de krant. Ik dacht dat ik zwaar in de maling werd genomen, maar het stond toch echt op bladzijde 9 tussen al het andere heftige crisisnieuws. Het deel-je-leed-met-anderen-groepje heeft de fantastische naam Dating a Banker Anonymous!
Volgens het artikel in de Volkskrant hebben Wall Street-vrouwen het zwaar. Als de Dow Jones weer eens in vrije val raakt, reageren de mannen zich af op vrouw en kinderen. Daarnaast raken de dames hun creditcard kwijt en kunnen minder vaak uit eten. Tja, dat leed moet je niet onderschatten.

Modeauteur Dawn Spinner Davis (26) begreep pas echt wat die kelderende koersen betekenden toen haar man opeens stopte met golfen. Zijn beste vriend liet haar weten dat het haar taak was om manlief in deze moeilijke tijden te helpen. Letterlijk citaat van Dawn: ‘Maar daarvoor ben ik niet met hem getrouwd’. Nou, ik denk dat Dawn zich niet zo ongerust hoeft te maken. Met zo’n naam kan ze altijd nog achter de ramen, dus zij redt zich wel, maar al die anderen kunnen gelukkig terecht bij Dating A Banker Anonymous waar je je leed kunt delen met andere slachtoffers onder voorwaarde dat je maandelijkse zakgeld, voor inkopen bij modehuis Bergdorf, met de helft gehalveerd is.
Het idee voor het praatgroepje komt van een advocate en haar vriendin, met wie ze in goede tijden wekelijks ging shoppen. Al pratend tijdens een lunch waren ze tot de conclusie gekomen dat ze beiden dezelfde relationele problemen hadden met hun man. En zo ontdekten ze dat het niet aan hen lag, maar aan de economie.
Lekker is dat, ik praat ook met enige regelmaat met vriendinnen over de relationele problemen met onze mannen, maar wij komen altijd tot de conclusie dat het aan ons ligt! Doen we dat toch goed fout. Het ligt aan de economie. Goh, wat verhelderend.
Maar goed, het gaat nu even niet over mij, het gaat over vrouwen met daadwerkelijk leed. Leed dat heus niet alleen tot Amerika beperkt blijft, daar krijgen wij ook mee te maken.
Nu zat ik opeens te denken: is dit niet wat voor onze topmanvrouwen? Die hebben het tenslotte ook niet makkelijk. Moet daar niet iets voor komen? Een praatgroepje of zo? En dan noemen we het Topman Woman Anonymous, afgekort TWA. Dat wil ik best tegen een aantrekkelijk tarief van de grond tillen. Volgens mij kan ik voor TWA echt goede dingen doen. Om te beginnen kan ik als budgetconsulente wat adviesjes geven, inclusief rondleiding bij de Hema, ik kan de dames leren fietsen en mijn schoonmoeder is vast wel bereid om een workshop ‘knielappen naaien op krijtstreep’ te geven. Dit alles natuurlijk in een volstrekt gezellige sfeer met een hapje en een drankje. Nou, dan zal je zien dat het met die creditcardtranen best meevalt en anders zit er nog wel een goed boek in!