Het is misschien mosterd na de maaltijd, maar ik wil het toch nog even hebben over Wouter en zijn kinderen. En laat ik dan meteen even Agnes, Camiel, André en Balkenende meenemen.
Ik heb nooit begrepen waarom mensen een carrière in de politiek ambiëren. Je doet het nooit goed, je wordt keihard afgerekend op je houterige loopje of de kleur van je leren jasje en je wordt ter plekke genaaid door je collega’s. Verder word je karig betaald met als enige bonus een auto met chauffeur of een dienstfiets. Waarom wil je zoiets?
Je moet wel over een mega-ego of een enorme olifantenhuid beschikken om langer dan zes maanden in die slangenkuil, niet voor niets politieke arena genoemd, te kunnen functioneren. Ik vermoed dat ik na twee weken het loodje zou leggen. Bedolven onder een tas met te zware dossiers, geknakt vanwege een lullige opmerking over mijn blinde visagiste, maar ondertussen door niemand gezien en gehoord terwijl ik dapper ten strijde ben getrokken tegen vermeend onrecht. Want wat je goed doet, blijft over het algemeen ongemerkt.
Twee weken maximaal en ik weet zeker dat ik ernaar verlang om mijn kinderen ’s ochtends het bed uit te schoppen, boerenkool met spekjes klaar te maken en op zaterdag langs de lijn te staan schreeuwen.
Het zal mij eerlijk gezegd een rotzorg zijn wat de achterliggende reden is geweest dat Bos uit de politiek stapt. Of het nou zijn vrouw is geweest die hem met een deegroller heeft bedreigd of een ludieke reddingspoging om de PvdA met Cohen uit het slop te halen of wellicht inderdaad de behoefte om de kinderen af en toe zelf in bed te stoppen. Wat maakt het uit?
Als je zo lang de publieke zaak dient en zoveel shit over je heen hebt gehad, zou het fijn zijn als je zonder kritiek de arena mag verlaten. En voor degene die achterblijven en stug doorgaan, zou het ook prettig zijn als we eerst eens nadenken voordat we weer wat roepen.
Wat ik eigenlijk wil zeggen: misschien moeten we wat zuiniger met elkaar omspringen.
Zo, dat moest er even uit. Maar volgende week maak ik weer als vanouds korte metten met ze!