Twee columns geleden maakte ik mij nog zorgen hoe ik als bejaarde moest overleven in het digitale tijdperk. In mijn vorige column voegde ik de AOW-ellende eraan toe, maar het is nog veel erger. Gisteren las ik in de krant dat er in bejaardentehuizen massaal gepest wordt.
Ook dat nog! Buitengesloten worden bij het klaverjassen, niet gezellig aan mogen schuiven tijdens de koffie, roddel en achterklap tijdens het crea-uurtje. Je kunt het bijna niet geloven dat bejaarden elkaar zo het leven zuur maken, maar aan de andere kant verbaast het me ook niks.
Zelf ben ik nooit echt slachtoffer geweest van pesterijen, althans niet dat ik het in de gaten had en volgens mij ben ik ook geen pestkop – alhoewel ik dat oordeel beter aan anderen kan overlaten – maar het lijkt me afschuwelijk als je gepest wordt.
Het begint al op de basisschool waar ze het pestgeweld proberen tegen te gaan met pestprotocollen en kanjertrainingen. Die laatste worden verzorgd door gespecialiseerde krachten die voor een hoop geld de sfeer in de klas terug moeten brengen. Klaarblijkelijk helpt dat weinig want op de middelbare school gaat het etterbakje vrolijk door en maakt andere pubers het leven zuur. Daarna komt de pester ergens op een loonlijst en oefent zijn hobby op de werkvloer uit en brengt vervolgens zijn collega’s tot wanhoop. Want pesten op het werk schijnt ook een heus probleem te zijn.
Uiteindelijk eindigt het pestkopje in het bejaardentehuis en doet het daar nog eens dunnetjes over. Althans ik vermoed dat het zo gaat. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat er ook nog een kans is dat de pestkop op een heuse positie terechtkomt. Een positie waar hij/zij wat te vertellen heeft. Misschien zelfs wel op de knoppen mag drukken of wereldpolitiek mag bedrijven.
Volgens mij hebben we er zeventig jaar geleden eentje gehad met een snor en in Amerika liep er recentelijk eentje rond met de schattige naam George.
Het lijkt me dus dat we eens serieus moeten nadenken hoe we het pesten al op jonge leeftijd echt in de kiem kunnen smoren, zodat we daar later geen last meer van hebben.
In deze tijd waarin praktisch elk kind over een eigen remedial teacher beschikt, volgepropt wordt met medicijnen of met een leerlinggebonden rugzakje rondloopt, moet er toch een creatieve oplossing voor de pester zijn. Bijvoorbeeld door het etterbakje in het leerlinggebonden rugzakje te stoppen en als geheel aan een kapstokje te hangen zodat de rest in alle rust en vredelievendheid naar school kan gaan.