Het is alweer bijna Pasen. Denk ik aan Pasen dan denk ik aan eieren verstoppen en priesters. Een totaal niet voor de hand liggende combinatie, maar het is het eerste wat in me opkomt. Zelf kom ik uit een zeer ongelovig nest. Als kind woonde ik tegenover een protestants kerkje en zag op zondag al die mensen naar de kerk gaan. Dat wilde ik ook, maar ik moest buiten spelen. En dus haatte ik mijn ouders voor hun niet-protestantse denkbeelden.
Bij ons thuis werd gepredikt dat geloven een groot goed was voor de gelovigen, maar dat wij dat niet deden. Er ging bij ons thuis niemand naar de hel maar ook niemand naar de hemel alhoewel er een uitzondering werd gemaakt voor poes Jopie omdat het idee van een poezenparadijs mijn tranen wat sneller deed opdrogen toen het beestje zijn laatste adem uitblies.
Ik ben opgevoed vrij van dogma’s, hel en verdoemenis en strenge kerkgang. Wel moest ik rekening en verantwoording afleggen voor mijn daden in het hier en nu en diende ik voorzichtig om te springen met mijn medemens en de natuur. Op zich ook geen gemakkelijke klus.
Tijdens mijn middelbare schoolperiode was ik vreselijk jaloers op mijn katholieke vriendinnetjes die naar het Sint Maartenscollege gingen. Er werd nog les gegeven door oude dove paters en in mijn schooltijd brak daar een ware revolutie uit. Leerlingen zagen hun kans schoon, deden alles wat god verboden had en hingen de hele dag zo stoned als een garnaal uit de ramen. Ik keek lijdzaam toe vanaf mijn strenge openbare school. Waarom zat ik daar niet? En ik haatte mijn ouders voor hun niet-katholieke denkbeelden.
Wat later in mijn middelbare schooltijd had ik een vriendinnetje dat uit een streng gereformeerd dorp kwam. Op zondag mochten ze er niet eens buiten spelen en wat de vaders daar allemaal achter de gesloten gordijnen uitspookten, was niet bepaald om vrolijk van te worden.
Het werd mij plotseling duidelijk dat religie ook voor macht stond en dat macht vrij eenvoudig tot misbruik kan leiden en ik realiseerde me dat een dwingend keurslijf vraagt om ontsnapping.
De beerput die nu opengaat in de katholieke kerk verbaast mij eigenlijk niet, wat mij wel verbaasde was de reactie van de kerk zelf. Alsof de ernst van de situatie en het leed niet echt tot ze doordringt. Totdat ik mij opeens realiseerde dat al die priesters zelf ook allemaal op katholieke internaten hebben gezeten. Kortom, hele generaties� Met Wir haben es nicht gewusst bedoelen ze waarschijnlijk Wir wissen nicht besser. En dat is op zich misschien wel het allertreurigste.
Nou ja, laat ik maar eens wat eieren gaan verstoppen, het is tenslotte feest.