Partir, c’est mourir un peu

Het zit er weer op. Twee maanden sabbatical zijn voorbij gevlogen en ik kan jullie melden dat ik niets nuttigs heb gedaan, behalve dan heel veel lezen. Maar af en toe heeft een mens het nodig om volledig stil te staan.
Het afgelopen halfjaar stond voornamelijk in het teken van afscheid nemen. Van Joost, mijn trouwe labrador. Van mijn oom, die me zeer dierbaar was en als een tweede vader voor me heeft gezorgd. Van materiele zaken waar je moeilijk afstand van kunt doen omdat de herinneringen zo mooi zijn, maar de last groter werd dan het plezier en daarnaast heb ik helaas ook afscheid genomen van mijn uitgever.
Afscheid nemen van dierbaren is het begin van rauw gemis waar je niet omheen kunt, al het andere afscheid is slechts de start van iets nieuws. Het eerste moet je de tijd geven, het tweede moet je omarmen.

Op 1 september ben ik weer fris en vrolijk begonnen. Ik hoef het gelukkig niet alleen te doen. Vanaf nu schrijf ik onder de bezielende begeleiding van Remco Volkers van ’t Kantoortje. Ik heb een agent en dat vind ik heel erg stoer en daarnaast geeft zo’n agent ook nog een uitermate veilig gevoelig.
Acht jaar lang heb ik met ontzettend veel plezier geschreven voor LSAmsterdam. Zeven boeken heeft het opgeleverd. Zij hebben me de kans gegeven om te schrijven en daar ben ik ze enorm dankbaar voor.
Ga ik nu iets heel anders doen? Duistere postmoderne poëzie, erotische literaire fantasy thrillers? Nee, heel erg veel zal er niet veranderen, maar ik voelde me nooit helemaal thuis in het chicklitgenre en dat schuurde. Mijn boeken gaan niet over de liefde en ik had altijd het gevoel dat ik daarmee mijn lezers tekort deed. Mijn boeken gaan over vriendschap, over het maken van keuzes, over klein en groot leed, over het leven. Ik kies er alleen wel voor om het met enige humor te beschrijven en verder heb ik de natuurlijke neiging om iets goed te willen laten aflopen. Dat hoort bij mij en inmiddels ben ik erachter gekomen dat je daarin geen keuze hebt. Je schrijft zoals je schrijft en daar moet je het mee doen.
Schrijven is voor mij niet alleen werk, het is meer dan dat. Schrijven maakt me gelukkig, het is een manier om mijn gedachten te ordenen zodat ik niet gillend gek word. Of zoals Paul Auster het omschrijft: it’s not a career decision. You don’t choose it so much as get chosen. And you have to accept that you’re not fit for anything else.
Ik ben inmiddels begonnen met een nieuwe drieluik. Op mijn computer staat een mapje met als werktitel Museumplein. Ik heb de afgelopen jaren heel wat avonden in cursuszaaltjes gezeten om mezelf de beginselen van de kunstgeschiedenis eigen te maken, er wachten nog heel veel uren van research, maar ik hoop dat jullie volop gaan genieten van deze romancyclus over kunst & vriendschap.
Om het nieuwe schrijversjaar feestelijk in te luiden ben ik op 14 september om 15.00 uur bij Boekhandel Van der Meer in Noordwijk. Een soort van Oud & Nieuw borrel-feestje-lezing met signeren. En ja… met bubbels dus!