Open brief aan demissionair minister van Financiën, J.C. de Jager.

Lieve Jan Kees,

Wijsheid komt met de jaren, zeggen ze. Dat is niet waar. Naarmate de jaren vorderen, begrijp ik steeds minder van het grote geheel en op detailgebied raak ik ook met enige regelmaat de draad kwijt.
Zo blijf het mysterie van De Liefde nog steeds een duister geheim, begrijp ik absoluut niet hoe het mogelijk is dat Uggs en Birkenstocks nu al een aantal jaren  het voetmodebeeld bepalen, vind ik het onbeschrijfelijk jammer dat leuke frisse jongens hun haren in een Hitlercoupe scheren en vind ik het volkomen infantiel dat volwassen mannen, met verantwoordelijke banen in de wetenschap of financiële sector, hun auto met oranje parafernalia versieren.

Maar van de week begreep ik er helemaal niets meer van. Ik las in de Volkskrant dat Spanje nooit meer uit de financiële malaise komt omdat de financiële markten geen vertrouwen in het land hebben waardoor ze heel veel rente moeten betalen op hun leningen en het betalen van de rente alleen al een onoverkomelijke hobbel wordt. Het vertrouwen van de financiële markten in Duitsland is zo groot dat zij vrijwel geen rente hoeven te betalen.
Begrijp ik het nou goed dat het verloop van de economische crisis in Europa afhankelijk is van het vertrouwen van de financiële markten? Zijn dit dezelfde financiële markten die het vertrouwen nog niet zo lang geleden hebben geschonden door een financiële zeepbel te creëren? Zijn het dezelfde financiële markten die financiële producten hebben bedacht die slechts tot doel hadden om de financiële markten te verrijken? Ik noem bijvoorbeeld de volstrekt criminele hypotheekproducten (en daaruit voortvloeiende derivaten) die de economie van Amerika in een financiële afgrond hebben gestort, terwijl tegelijkertijd diezelfde financiële markten een stevige lobby vormden voor deregulering zodat ze ongestoord hun gang konden gaan, met Greenspan als toezichthouder voorop.
Is het niet raar dat ratingbureau’s, zoals Moody’s, Fitch en Standard & Poor’s nog steeds bepalen wie het vertrouwen waard is, terwijl zij in de afgelopen jaren juist de onbetrouwbare factor bleken te zijn waar het ging om hun mening?
Nou, ik hoop maar dat ik het allemaal niet begrijp, maar ik zou het heel leuk vinden als u mij deze ingewikkelde toestanden in vrolijke Sesamstraattaal kunt uitleggen. Dan zorg ik voor koffie en appeltaart.

Groet (en een dikke kus), Astrid Harrewijn

ps: waarom heet u eigenlijk Jan Kees, terwijl uw voorletters J.C. zijn. Ook weer typisch zoiets waarvan ik denk, hoe zit dat.