Na weken van spanning en zenuwachtig nagelbijten was het dan eindelijk zover: de uitslag van het beste boek van 2009.
De vierde plek!!!!!!!!!!
Yes!!!!!!!!!!!
Oké, als eerste eindigen was beter geweest. Maar Sophie Kinsella, kom op, wie kan die nou verslaan? Nee, ik weet mijn (vierde) plek.
Wat ik wel jammer vind, is dat de uitslag niet in een grote feestelijke zaal bekend wordt gemaakt, inclusief uitreiking van de grote chicklit.nl-bokaal. Met familie, vrienden en je uitgever. Aan tafeltjes, in mooie jurken, een zesgangen diner en veel dankwoorden.
En natuurlijk met voorafgaande ruzies. Want dat hoort er dan ook bij. En dat ik dan allerlei vuile en gemene roddels de wereld instuur over mijn collega’s, dat ze hun kat martelen, de vuilniszakken bij de buren in de tuin gooien en in het diepst van hun hart krengen zijn (ook al proberen ze dat met lieve glimlachjes te verdoezelen).
Dit alles haalt natuurlijk de pers, in ieder geval de Telegraaf, en met een beetje mazzel wordt het integraal op televisie uitgezonden.
Ik zie mezelf al gaan in een mooie galajurk, ondersteund door Hedda Sanders, mijn redactrice, op weg naar een naburig restaurant, omdat ik weiger met die akelige Franke van Hoeven (overigens gefeliciteerd met die fantastische tweede plek!) aan één tafeltje het verkiezingsdiner te nuttigen.
Prachtig lijkt me dat en het genereert nog wat extra aandacht voor al ons schrijfwerk. Wat dat betreft doen de genomineerden voor AKO en Libris het stukken handiger.
Overigens duikt er nog wel een probleempje op, want wie gaat er opdraaien voor de kosten van het feestje? Nou, eh, de boekhandel?
Ik hoop in ieder geval dat ik in 2010 weer door Chicklit.nl genomineerd word met mijn nieuwe boek. Het heet Prinses in de polder en het ligt in maart in de winkel.
Zo, en dan ga ik nu alvast in de uitverkoop een leuke galajurk scoren. Want wie groots denkt, spreekt mooie dankwoorden!