Nee, nee, nee

Ik had het me heilig voorgenomen. Vastbesloten was ik. Twee maanden niet schrijven, nog geen boodschappenbriefje. Juli en augustus zouden de maanden worden waarin ik alleen maar ging lezen, want een mens kan namelijk niet zonder letters. Stapels boeken lagen klaar. Begin juli kreeg ik een telefoontje. Of ik twee verhalen wilde schrijven.

Ik heb moeite met nee zeggen. Twee verhalen? Ach, dat is nog wel te doen. En waar moet het over gaan? Kerst. Tuurlijk!
Er is een overeenkomst tussen de modewereld en het schrijversvak. Als de mussen van het dak vallen, houdt de modemens zich bezig met winterjassen, als je in juli het verzoek krijgt om een verhaal te schrijven kun je ervan uitgaan dat het onderwerp kerstbomen & warme chocolademelk is.
Dus in plaats van lekker op de bank met een goed boek, zit ik weer achter mijn bureau. Mocht er nog iemand zijn die denkt dat het schrijverschap omgeven is van romantiek, drank en chocoladetaart dan wil ik die graag uit de droom helpen.
Terwijl ik de afgelopen dagen zat na te denken over twee goede verhalen over glanzende kerstballen en mistletoe, realiseerde ik me opeens dat ik eigenlijk ook nog de vrijdagcolumn, die zelden of nooit op de vrijdag verschijnt, moet schrijven.
Want wat ga ik die schrijfloze maanden, die al geen schrijfloze maanden meer zijn, doen met mijn vrijdagcolumn? Ik kreeg er vlekken van in mijn nek. Dus niet alleen twee verhalen, maar ook nog eens achtmaal de vrijdagcolumn die niet op de vrijdag verschijnt.
Nee, nee, nee. Ik moet echt leren om nee te zeggen. Er verschijnen gewoon geen columns in de maanden juli en augustus. Klaar.
Ondertussen hoor ik het knetteren in mijn inbox en stroomt mijn agenda voor september ook weer helemaal vol. Had ik de hele maand september niet vrijgehouden voor een tweede schrijfronde van Miss Match? Misschien heb ik een mogelijkheid om de eerste twee weken van oktober erbij te pakken. Wacht even, oktober staat gepland voor cursisten. November? Ik denk dat ik dan iets moet doen met drukproeven. Ben je zo een paar weken mee zoet.
Dan zitten we dus in december. Heb ik eigenlijk nog lichtjes voor in de boom of heb ik die weggegooid? Ik denk dat ik vast de kerstboom ga opzetten. Dan is dat maar gebeurd. Sommige dingen kun je maar beter op tijd klaar hebben en dan kom ik meteen een beetje in de goede sfeer voor mijn verhaal. Even doorbuffelen en dan heb ik dat ook af. En dan eindelijk op de bank met een goed boek, gezellig bij de kerstboom.
Wacht. Ho. Stop. Wacht. Wat doe ik de komende schrijfloze maanden, waarvan één maand al bijna is verstreken, eigenlijk met Twitter en Facebook?