Afgelopen maandag liet ik onder het kopje Agenda weten dat ik mijn twijfels heb over die hele DSB-affaire. Ik riep iets over een complottheorie en om heel eerlijk te zijn, denk ik nog steeds dat er sprake is van een opzetje.
Onder druk van Antoinette Hertsenberg van Radar en met de hete adem van Lakeman in zijn nek wilde Scheringa dolgraag tot een regeling komen met de financiële slachtoffers. Sterker nog, de DSB had al veel eerder een punt gezet achter de woekerpolissen, maar de vuile onderbroeken hingen nog buiten en moesten nog gewassen worden.
Er werd een regeling opgesteld, die de benadeelde consument moest compenseren, en die zou in Radar getekend worden, maar het was Wellink die Scheringa weerhield om te tekenen. Waarom? Ik vermoed vanwege de precedentwerking. Een provisie van tachtig procent op een koopsom is geen truc waar Scheringa patent op had, het is Schering en Inslag. Met andere woorden, een dergelijke regeling zou ook heel wat consequenties hebben voor de grote banken.
Ingrijpen dus. Wellink belt Bos. ‘Wat dacht je van een noodmaatregel, Woutertje? We moeten als de sodemieter van die DSB af. De regeling die ze willen tekenen mag er absoluut niet komen. Ik ga ingrijpen, dat geeft veel herrie en dat leidt lekker af.’
‘Briljant idee,’ roept Woutertje. ‘Die Dirk heeft zoveel vijanden dat iedereen dit prachtig gaat vinden. Geef het volk brood, spelen en af en toe een lekkere rel.’
Maar het scenario loopt helaas iets anders voor de heren, want de rechter gaat niet akkoord met een noodmaatregel omdat de DSB op dat moment niet in een situatie verkeert die een dergelijke maatregel rechtvaardigt.
Shit, denkt Wouter. Barst, denkt Wellink.
En dus gaan ze als de sodemieter lekken. Vies woord eigenlijk. Ik heb daar heel andere associaties bij, maar daar hebben we het nu niet over. En zo komt de Volkskrant de volgende dag met grote koppen over de ondergang van de DSB, waarop het in sneltreinvaart is afgelopen met de bank uit Wognum.
Tja, waarschijnlijk komen we er nooit achter wat er nu precies gebeurd is, maar hieruit blijkt wel weer dat het heel verstandig is om geen vijanden te hebben, en geen spaargeld, en geen hypotheek (en lekken moet je ook zien te voorkomen, bah).