Kinderen regelen

Met enige regelmaat hoor ik mensen zeggen dat ze kinderen nemen. Ik dacht altijd dat je kinderen kreeg, maar tegenwoordig is het heel hip om ze even te regelen.
In mijn vorige column sprak ik met enig cynisme over het vaderschap van Elton John, maar ik was pas echt geschokt toen ik op opzij.nl een artikel over Indiase draagmoeders las. In het artikel wordt beschreven dat het Indiase draagmoederschap wettelijk is vastgelegd en dat er sprake is van een miljoenenbusiness.
Ik denk dat er niet veel nodig is om een beeld te vormen hoe dit in de praktijk werkt, maar voor degene onder ons met weinig fantasie, wil ik het wel even plastisch beschrijven.

We nemen een veertigjarige vrouw. Succesvol dankzij het outsourcen van helpdeskdiensten aan lagelonenlanden en nu ook nog eens gelukkig getrouwd dankzij datingbureau NoStress. Door bemiddeling vond ze de liefde van haar leven in de vorm van een dertigjarige adonis; no brains, traag zwemmend zaad.
Er ontbreekt nog één ding: een kind. En dus ontdooit zij haar eicellen en koopt wat zaad bij de spermabank van een hoogbegaafde man, want een aardige Citotoets is tenslotte ook belangrijk. Daarna koopt ze een Indiase draagmoeder. Dankzij haar ervaringen met lagelonenlanden weet ze de prijs goed uit te onderhandelen. Het all-inclusive pakket behelst ook het nichtje van de draagmoeder, want heb je een kind dan moet je een nanny.
In het koude Nederland werkt de nanny zich drie slagen in de rondte en laat zich op een dag nemen door de immer aanwezige Poolse klusjesman, die haar gouden bergen belooft maar de benen neemt als ze zwanger blijkt te zijn.
Wat een ellende, maar gelukkig kan onze veertigjarige moeder op heel wat steun rekenen tijdens de maandelijkse netwerkborrel. Dat zoiets haar nou toch moet overkomen. Zij, die zoveel doet voor de minderbedeelden. Een zwangere nanny! Die schop je onmiddellijk op het vliegtuig terug naar India, waar ze altijd nog draagmoeder kan worden.
Het leed van de Indiase draagmoeder ga ik maar niet beschrijven. Daar wordt dit stuk niet leuker op. Arm, kansloos, weduwe, drie kindjes, en in de wetenschap dat je eigen kinderen hetzelfde kansloze lot staat te wachten. Ik denk dat ik ook voor een paar jaarsalarissen zou gaan baren om mijn kinderen een betere toekomst te bieden. Maar ja, zo denken natuurlijk meerdere Indiase moeders. En als het aanbod hoog is, dan daalt de prijs. Een prachtig economisch principe. Voor je het weet ben je zwanger voor een paar roepies, en loop je het risico dat de toekomstige ouders afbellen omdat ze geen zin hebben in een kind met een open ruggetje.
Maar ja, we hebben recht op kinderen en dan moet je dat gewoon even strak regelen.