De tafel van vijf is van het scherm. Vijf keuvelende dames moesten de harten van kijkend Nederland zien te winnen met aangenaam geklets en dat is klaarblijkelijk niet gelukt. Ik kan er weinig over zeggen want ik heb slechts een glimp van het programma mogen opvangen. Het was op een moment waarop ze alle vijf vreselijk opgewonden zaten te doen omdat Linda de Mol later in het programma zou aanschuiven.
‘Wat gaan we aan haar vragen?’ vroeg Katja (of Daphne) enthousiast.
‘Ik wil wel weten wat ze nu precies aan haar gezicht heeft laten doen,’ kwaakte een van de dames.
‘En of ze echt vreemd is gegaan,’ gilde een ander hysterisch.
Nou is de Linda de Mol een dame met een heus imperium, inclusief succesvol en glanzend magazine. Een dame die weet wat het begrip kijkcijfers inhoudt, dus ik zou wel weten wat ik haar zou vragen, maar De tafel van vijf ging voor de triviale weetjes, lekker een beetje zinloos ouwehoeren. Gezellig.
ZAPP
Twee dagen geleden keek ik naar een ander praatprogramma. Pauw & Witteman. Vijf mannen zaten aan tafel. De blije presentatoren zelf, de burgervader Cohen, televisierecensent Jean-Pierre Geelen en Marco Borsato.
Ik ging er eens goed voor zitten. Daar zaten niet zomaar wat mannen, dus dat moest wel een goed gesprek opleveren.
Jean-Pierre zat er vanwege de promotie van zijn boekje Blinde Vink. Een ware coming-out over zijn vogelaarsbestaan. Hij zat daar op therapeutische basis want het woord vogelaar kreeg hij amper over zijn lippen en hij schaamde zich zichtbaar voor zijn meegebrachte verrekijker. Zijn weinig stoere hobby had hij overigens nog niet helemaal onder de knie omdat het raden van vijf vogelgeluiden voor hem een brug te ver was. Zelfs de uil herkende hij niet, maar gelukkig schoot Cohen hem te hulp. Dove kwartel was een betere titel voor het boekje geweest.
Wat Cohen kwam doen werd me niet duidelijk. Ik vermoed ook iets met een boekje. En dan was er nog Marco, grootaandeelhouder van een bedrijf dat niet door hemzelf maar door managers werd geleid. Hij staat momenteel volop in het nieuws omdat zijn bedrijf failliet is en omdat hij het moedige besluit heeft genomen om zich daar verantwoordelijk voor te voelen. Met een bleek gezicht liet hij weten er alles aan te doen om te zorgen dat de concerten van Diana Ross ook daadwerkelijk doorgang kunnen vinden. Er zijn tenslotte 60.000 kaartjes verkocht en de mensen kun je niet teleurstellen, aldus Marco.
Volgens mij is het lang geleden dat er weer eens iemand zich verantwoordelijk voelt. Daar kunnen de krijtstrepen van de bankenwereld nog wat van leren. Stof genoeg, lijkt mij, voor een goed gesprek en zinvolle vragen.
En dus vroegen Pauw en Witteman hoe dat nou ging op school met zijn kinderen want die worden natuurlijk bestookt met de vraag of papa Borsato nu arm is. Jean-Pierre stelde de meest briljante vraag. Het zoontje van Marco was die dag jarig en hij vroeg zich of het ventje wel cadeautjes had gekregen.
Je zag Marco kijken. Ik had het erg met hem te doen en ik vroeg me af hoeveel domheid deze man nog kon verdragen.
ZAPP