Ik maak me zorgen

Ik maak me zorgen. Zorgen die ik heel lang heb weten te verdringen onder het mom van het zal zo’n vaart niet lopen en het komt vast wel goed. Maar van de week stond ik op en dacht: het komt helemaal niet goed.

Ik maak me zorgen over het failliet van onze samenleving. Onze samenleving die gestoeld zou moeten zijn op wederzijds respect en het accepteren van fundamentele vrijheden vertoont scheurtjes die zich volgens mij niet meer laten repareren.
Ik maak me zorgen als groeperingen in onze samenleving nodeloos worden beschuldigd van religieus fanatisme dan wel beticht worden aanhangers te zijn van een maffe ideologie waardoor wij de tweede en derde generatie hoogopgeleide en ingeburgerden in Nederland al bij voorbaat kansloos maken op de arbeidsmarkt. Wat een onrechtvaardigheid!
Ik maak me zorgen als fundamentele vrijheden niet meer worden geaccepteerd waardoor bijvoorbeeld homoseksuelen in Nederland zich onveilig en bedreigd voelen. Hoe is dit in hemelsnaam mogelijk?
Ik maak me zorgen over een hernieuwde machocultuur onder jongeren. Een cultuur met in de hoofdrol stoere jongens waarbij een figurantenrolletje is weggelegd voor de kortgerokte Barbiemeisjes. Meiden, waarom laten jullie het je overkomen?
Ik maak me zorgen over de cultuur van meten-is-weten. Een cultuur waarin we alles uitdrukken in getallen en zelf niet meer nadenken. Een cultuur die zijn hoogtijdagen kent in het onderwijs, omdat cijfers wel zo handig zijn richting ouders en inspecties. Maar voor de ontwikkeling van het kind is meer nodig en dat laat zich niet uitdrukken in een cijfer. Ouders, waarom komen we niet in verzet?
Wil je de jeugd van nu een goede toekomst bieden, een toekomst waarin ze zijn voorbereid op hun rol in onze samenleving dan kunnen we ons niet langer verschuilen achter het presenteren en interpreteren van getallen. Dan moet er een hoop gebeuren. Dan moet er hard gewerkt worden met gevoel. En dan zullen we moeten beseffen dat een samenleving slechts succesvol kan zijn als we wederzijds respect en het accepteren van fundamentele vrijheden als basisnormen hanteren.