Opeens is het heel stil. Na weken van trending hysterie op twitter, waar de meningen gefundeerd en ongefundeerd door de lucht vlogen, is het opeens heel stil. Althans, in mijn twittertimeline hoor ik niet meer zoveel over meneer Strauss-Kahn en het kamermeisje.
Hij is inmiddels bezig om zijn comeback te regelen en zij maakt waarschijnlijk weer kamers schoon, als ze tenminste niet ontslagen is, maar dat is klaarblijkelijk niet interessant genoeg om ons in de twitterpen te laten klimmen.
Wat een merkwaardig fenomeen eigenlijk, dat we slechts genoegen nemen met wat geroddel, boegeroep en ach-en-wee-gewauwel, maar niet meer geïnteresseerd zijn in waarheidsvinding.
Publiekelijk veroordeeld worden zonder deugdelijke rechtsgang heeft wel wat weg van stenigen. En openbare aanklagers die hun vingers niet willen branden aan een zaak omdat ze vrezen dat het leger dure advocaten van de tegenpartij elk smetje op het blazoen van het slachtoffer zullen uitvergroten tot belachelijke proporties, zijn domweg bezig met klassenjustitie.
Het drama is groter dan DSK en het kamermeisje. Wat hier gebeurde, is het failliet van een rechtssysteem. Waarheidsvinding behoort een van de pijlers van dat systeem te zijn. Daar is allang geen sprake meer van, maar dat interesseert ons geen ene mallemoer. Onze interesse reikt niet verder dan wat opgewonden heen en weer geouwehoer over een topic dat kortstondig hot is.
En nu? Gewoon rustig wachten op het volgende vluchtige schandaal. Ik gok op Tristane Banon. Ongetwijfeld goed voor een middagje twittermeningen.