Gemeentelijke toestanden

Toen onze oudste veertien werd, kregen wij een brief van de gemeente. De brief had de volgende inhoud: Uw dochter wordt binnenkort veertien.
Dit zijn van die momenten waarop ik zo blij ben dat ik in een land woon met een overheid. Uw dochter wordt binnenkort veertien!!!
Je zult het vergeten! Gewoon om zeven uur opstaan en naar je werk vertrekken en ’s middags opeens denken: oh o, ik ben wat vergeten. Maar gelukkig hebben wij een overheid en die stuurt zo’n brief. Verder had de brief ook nog een belangrijke mededeling. Uw dochter wordt veertien en dient vanaf dat moment te voldoen aan de identificatieplicht. Van overheidswege wordt haar eerste identiteitskaart gratis verstrekt. Top, wat hebben wij een fijne overheid!

Vier weken geleden liet onze jongste weten dat ze in december met school naar Münster gaat en in bezit van een identiteitskaart moet zijn. Dochterlief wenste meteen de kaart aan te schaffen. Dan had ze hem tenminste op tijd. Ik sloeg onmiddellijk het toontje van de alwetende ouder aan. Dat hebben kinderen af en toe nodig. Dat je uitstraalt dat alles goed komt omdat je toevallig precies weet hoe het er in de wereld aan toe gaat. En dus legde ik haar uit dat de van overheidswege verstrekte identiteitskaart eraan zat te komen. Wat een timing, de schat was op het juiste moment geboren.
Afgelopen zondag werd ze veertien en vandaag belde ik met de overheidsinstantie om een afspraak te maken. Want zo gaat dat tegenwoordig. Je maakt afspraakjes met ze. Althans dat probeer je want ze zitten altijd vol en dan moet je alsnog gewoon op goed geluk gaan. ‘By the way’, zei ik, ‘we hebben nog niet de brief ontvangen waarin staat hartelijk gefeliciteerd en je mag je identiteitskaart ophalen.’
‘O, maar die regeling geldt niet meer hoor.’ En de dame begon hard te lachen. Klaarblijkelijk vond zij iets amusant waar ik de lol niet van inzag, en dus werd ik link. Ik bel, dus ik bepaal wanneer er gelachen wordt. Laat dat duidelijk zijn.
Er ontstond een heftige discussie toen ik vroeg hoe ik had moeten weten dat de regeling was afgeschaft en ik te horen kreeg dat dit in diverse bladen had gestaan.
Welke bladen? De Viva, het plaatselijke advertentievodje, de Telegraaf of de Staatscourant? Typisch van die bladen die ik niet lees. Alhoewel de strip van de Staatscourant echt ontzettend leuk is.
Ons gesprek nam vervolgens heel nare vormen aan toen ze me ook nog eens vertelde dat een identiteitskaart voor een dertienjarige 8,95 euro kost en die voor een veertienjarige 42,85 euro. Met andere woorden: ik ben eigenlijk maar een domme ouder, die beter vorige week een identiteitskaart voor haar toen dertienjarige dochter had kunnen aanschaffen.
En dan zeggen ze dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn. Nou, ik ken nog wel een paar duistere zandpaden.