‘Snap jij het nog?’ Dit is de meest gestelde vraag van de afgelopen weken. En dan heb ik het natuurlijk over het Ajaxdrama.
Overigens is dat voetbaldrama niet zo ingewikkeld. Sterker nog, het is heel simpel. We moeten gewoon even terug naar de jaren vijftig om het te begrijpen.
In de jaren vijftig zat iedereen keurig in zijn eigen zuil. Als je bijvoorbeeld katholiek was, stemde je op de KVP, keek je naar de KRO en deed je de hele dag door katholieke dingen. Zo ging dat. Lekker overzichtelijk.
In de jaren zestig en zeventig ontzuilde onze samenleving en als verdwaalde schapen doolden wij rond. Er was sprake van een enorme leegte die we niet konden invullen en dus zochten we troost en samenhorigheid in het voetbal.
Op zondag dragen we geen zwarte hoedjes meer, maar lopen we in colonne met felgekleurde supporterssjaals richting de moderne kerken van Ajax, Nec of Nac. Aangekomen in het stadion zingen we verheven voetbalpsalmen in de vorm van: ‘Hiha hondenlul en Hamas, Hamas alle joden’
Zoals bij elke religie hebben de gelovigen behoefte om iemand op een voetstuk te plaatsen en te vereren. We hadden er gelukkig nog eentje rondlopen die teksten uitkraamde als: ‘Elk nadeel hebt zijn voordeel.’ Dit sprak het volk aan, en dat zegt natuurlijk wat over het volk, maar dat terzijde. De opkomst van God Cruijff werd overigens met lede ogen aangezien door een andere zelfbenoemde God, genaamd van Gaal, met als gevolg twisten, scheuring en ellende.
Al dit gedoe is natuurlijk koren op de molen van televisiedominees als Jan Mulder en de bijbeunende priester Johan Derksen. Avond aan avond doen ze niets anders dan het woord verspreiden, maar veel helpen doet het niet.
En dan zijn er natuurlijk nog de Wijzen en discipelen. Niet altijd mensen waar je wat aan hebt, maar wel altijd diep begaan, zeggen ze. De Ajaxdiscipelen hebben bedacht dat het heel veel zieltjes oplevert als de twee goden samen onder het Arenadak de kudde gaan leiden.
Dat is natuurlijk heel naïef en dom. Leer nou eens van het verleden! Twee geloven op een kussen slaapt Van Basten tussen.
Is er dan helemaal geen enkel lichtpuntje? Jawel! Elke geloof heeft zijn eigen Arie. De vleesgeworden redelijkheid met de uitstraling van een onvermoeibare gigolo. De Boomsma van het voetbal is Cornelis Ignatius Maria (Keje) Molenaar. Als ik Keje zie, zou ik bijna gaan geloven.