Fletten

Omdat iedereen momenteel roept dat je iets voor elkaar moet doen, heb ik besloten dat ik ook mijn steentje ga bijdragen. En dat betekent dat ik vanaf heden een gedeelte van mijn website ter beschikking stel aan Fletten. Wie is Fletten?
Fletten is de zoon van hoogleraar de Kurf. Ik heb rechten gestudeerd en mijn mooiste colleges beleefde ik bij de Kurf; een aardige man met passie voor het privaatrecht.
De Kurf had een zoon, die zo’n vijf jaar ouder was dan ik. Hij had sociale omgangskunde gestudeerd aan de universiteit van Leuven, maar het lukte Fletten niet om aan een baan te komen. En dus hielp zijn vader hem een handje en bedacht voor zijn zoon het vak juridische aspecten met betrekking tot sociale omgangskunde. Ik schreef me onmiddellijk in. Het leek mij de snelste en gemakkelijkste manier om de benodigde tien studiepunten binnen te harken.
Ik zal het nooit meer vergeten, het was op een dinsdag. De collegezaal was volledig leeg, op drie studenten na. Bij de katheder stond een nerveuze jongeman te dralen; het was Fletten de Kurf, docent juridische aspecten met betrekking tot sociale omgangskunde. Alle ogen – nou ja, vier paar in totaal – waren gericht op de fragiele jongeman in zijn gedateerde pak. Het was hem iets te groot en dat maakte de aanblik alleen maar droeviger. Het werd steeds stiller in die grote zaal. Eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom dit vak deze immense collegezaal had toegewezen gekregen, maar er ging wel iets vaker mis bij de afdeling Verdeling van de Beschikbare Lokalen, die weer onder de afdeling facilitaire diensten viel, waar een viertal sombere mensen werkten onder leiding van een beer van een Groninger met een ochtendhumeur. Ik dwaal af.
Net toen ik wilde roepen: ‘zullen we iets gaan doen?’ keek de schuchtere jongeman op, om zichtbaar te schrikken van al die lege stoelen, en vervolgens – je gelooft het niet – in huilen uit te barsten.
Het waren geen traantjes die je even snel kunt wegpinken. Nee, het hele lijf van Fletten schudde mee, het verdriet was zichtbaar van kruin tot teen. Beschaamd boog hij het hoofd, maar zijn leed viel niet te verstoppen.
Om mij heen hoorde ik de drie studenten zo stilletjes mogelijk hun spullen pakken en op hun tenen de collegezaal verlaten zoals alleen rechtenstudenten de kunst verstaan om op het juiste moment te verdwijnen. Net toen ik dit laffe staaltje miezergedrag wilde kopiëren, keek Fletten met behuilde ogen op en in die immens grote zaal trof hij uitgerekend mijn blik. En dus was er voor mij geen ontsnappen meer aan.
Ik liep naar hem toe en probeerde een arm om zijn iele schouders te leggen en er een oprecht gemeend ‘wat-gebeurde-hier-nou?’ uit te wurmen, maar op de een of andere manier wist Fletten niet goed om te gaan met deze sociaal onhandige situatie. En dat deed mij op dat moment echt even twijfelen of hij überhaupt wel de benodigde papieren bezat om op dergelijke situaties de juridische aspecten toe te passen. Maar dit was niet het moment om de legitimiteit van zijn aanwezigheid ter discussie te stellen. Daar kwam nog bij dat ik hoe dan ook die tien studiepunten moest zien binnen te schoffelen. En dat is gelukt; met een dikke negen op mijn eindlijst. Nu willen jullie natuurlijk weten waarom ik uitgerekend deze Fletten de Kurf een plekje op mijn website geef. Nou, dat is een heel verhaal. Binnenkort meer.