Nou, die gekke slipper heeft een hoop commotie teweeggebracht! De Birkenstock-adapten 2009 hebben zich massaal geroerd. Of ik wel wist hoe lekker die dingen zitten!
Ik heb toch nooit beweerd dat ze niet lekker zitten? Ik heb zelfs iets wat erop lijkt, maar ik noem dat orthopedisch schoeisel en geef persoonlijk de voorkeur aan ordinaire roze pumps.
Het woordje fijn heeft me overigens wel aan het denken gezet. Fijn is dus het toverwoord om modeshit behapbaar te maken. Wij makke modeschapen zien wel dat iets lelijk is, maar als het opeens hip is, moeten we het kopen en roepen dan dat het zo fijn zit. Enge modeontwerpers met rare designbrillen kunnen dus doen en laten wat ze willen, wij zeggen toch wel dat het fijn zit. Grappig!
De heupbroek. Laat ik hem nog maar eens in herinnering brengen. Ik zie mezelf nog staan in zo’n lullig krap pashokje. Het vet bubbelend over de broekrand. Misselijkmakend gewoon. Er beroerder uitzien is vrijwel niet mogelijk.
Maar hij zit zo fijn. Ik wil nooit meer anders.
De skinny. De broek waar onze overvette bovenbenen zo heerlijk in geaccentueerd worden. Met reten als olifanten lopen we naar adem snakkend door de stad.
Maar hij zit zo fijn. Ik wil nooit meer anders.
Weet je wat pas fijn zit? Een okselslip van de Zeeman. Bijkomende voordelen: veel stof voor weinig geld en het geval blijft ook na honderd keer wassen in vorm, omdat wat vormloos is niet uit vorm kan raken. Helemaal top wordt het wanneer je deze mega-lingerie-aanschaf combineert met die nieuwe okselpads van het Kruidvat. Vastzetten met veiligheidsspelden aan het elastiek en je bent er helemaal klaar voor.
En omdat ik nu toch bezig ben zal ik het toppunt van fijn onthullen.
Zonder beha in je tuinbroek met je roze fluffy pantoffels aan je voeten, een Buckler in je ene hand en een zak tijgernootjes in de andere en dan keihard Dokter Bernard van Bonnie St. Claire meebrullen.
Dat is onwijs fijn, maar helaas niet erg hip.