Het blijft een merkwaardig gebeuren dat alle ouders in Nederland collectief onthutst zijn als een kind vanwege pesten op social media voor een trein springt, terwijl diezelfde ouders de grootst mogelijke shit en bedreigingen op social media plaatsen als ze het niet eens zijn met een liedje.
Nico Dijkshoorn pleit voor milde steniging voor de makers. Als iemand een talent heeft voor korte krachtige teksten dan is het Dijkshoorn wel, maar zijn talent voor het gitaarspel vind ik enigszins discutabel. Als hij niet Nico had geheten, dan had hij zeker niet met een gitaar (en onverstaanbaar Drents) bij DWDD gezeten.
Sylvia Witteman startte een petitie tegen het lied. ‘Met die imbeciele tekst staan we voor gek in het buitenland,’ riep ze uit. Zal wel meevallen, toch? Mijn ervaring is dat ze in het buitenland bar slecht Nederlands verstaan. Althans, mij begrijpen ze nooit als ik in Frankrijk om een pondje stamppot vraag. Nu zegt ze op verbaasde toon dat ze niet had verwacht dat haar oproep zo’n vlucht zou nemen. Als iemand de kracht van social media kent, dan is het mevrouw Witteman wel, maar als het haar uitkomt doet ze alsof ze haar hele leven onder een steen heeft gezeten. Dit wilde je toch? Kom daar dan gewoon voor uit. Is toch prima?
Wat vind ik zelf van het lied? Ik ben een republikein met een bloedhekel aan samenzang. Dat vat het volgens mij wel lekker samen. Mijn mening heb ik geventileerd op Social Media, maar ik voel verder geen enkele behoefte om mensen aan bomen te hangen of anderszins publiekelijk van hun hoofd te ontdoen omdat ze een liedje hebben geschreven. Als ik die behoefte wel zou voelen, dan is er iets goed mis met mij. We hebben het hier namelijk over een liedje! We hebben het jarenlang prima gevonden om op 30 april koek te happen, klomp te dansen en te ringsteken. Leg dat maar eens uit in het buitenland! Misschien moeten we ons met z’n allen eens druk gaan maken over belangrijke zaken en daar 40.000 handtekeningen voor ophalen.
Nou ja, het komt er dus op neer dat iedereen boven de achttien de afgelopen dagen heeft zitten razen, tieren en Ewbanken over iets totaal onbenulligs en iedereen onder de achttien zichzelf weer in coma heeft gezopen.
Ik heb zwaar de indruk dat het begin van de 21ste eeuw gekenmerkt wordt door enorm veel verveling.