Het kan me soms in één keer overvallen. Mijn neiging tot emigreren. Er is meestal wel een aanleiding voor. Een chagrijn in een slurptaxvehikel met tripple Z energielabel die mij bijna van mijn fiets afrost omdat hij te laat dreigt te komen voor een meeting met zijn financiële goeroe. Een visionair die een nieuw gat in de financiële markt heeft ontdekt: je waardeloze aandelen inruilen tegen zestig peuters die voor weinig achttien uur in een katoenfabriekje werken in een land waar het woord aandelen nog niet in het woordenboek staat.
Of dat het rubber van de banden van een gierende cabriolet nog nasmeulen op de hakken van mijn laarzen omdat de verdwaasde bestuurster niet had gezien dat ik op het zebrapad liep. Omdat ze totaal opgewonden in de vijfde versnelling richting winkel scheurt om een hippe jeans in de uitverkoop te scoren. Jeans, die met bloed, zweet en tranen in elkaar zijn geknutseld door zestig peuters die zojuist door haar man zijn geadopteerd.
Maar de reden tot emigratie kan ook dichter bij huis liggen, zoals vanochtend aan de ontbijttafel waar ik niet met een goedemorgen werd begroet door mijn oudste dochter, maar slechts een bitse vraag naar mijn hoofd geslingerd kreeg. ‘Bij Merel hebben ze vloerverwarming. Waarom hebben wij geen vloerverwarming in de badkamer?’
‘Omdat wij ook geen zwembad in de tuin hebben!’ Tevreden met mijn antwoord, kijk ik mijn dochter vrolijk aan.
‘Ja, dûh. Dat lijkt mij logisch, want dat (een verwijtend vingertje van de jongste richting ons binnenplaatsje) is geen tuin!’
‘Bas heeft trouwens een binnen- en een buitenzwembad!’ Dat is dus altijd lekker weersonafhankelijk zwemmen, mam!’
Op zo’n moment krijg ik spontaan last van emigratiedriften. Een bijna onbedwingbare neiging om de boel op te pakken en richting de bossen van Drenthe te gaan om daar in een boerderijtje te gaan wonen en de kinderen zeventien kilometer te laten fietsen naar de dichtstbijzijnde school waar ze vriendinnetjes krijgen die nog nooit hebben gehoord van vloerverwarming, laat staan van een zwembad in de achtertuin.
Heerlijk lijkt me dat!