Het was naar aanleiding van een bericht op Twitter – dat een schrijver gemiddeld 5000 euro per jaar verdient – waardoor ik met een aantal schrijvers in een kortstondige twitter-over-en-weer-berichten-flow terechtkwam.
De meningen waren verdeeld over het gegeven dat een schrijver gemiddeld 5000 euro verdient. Zo liet een schrijver weten dat je voor dat bedrag toch prima een leuk bootje voor op de Amsterdamse grachten kon kopen. Een andere schrijver boekte onmiddellijk een lang weekend Florence. Maar er waren ook geluiden van schrijvers die vonden dat je schrijft voor de eer en de eeuwige roem. En dat vind ik persoonlijk de grootste bullshit die er is.
Ik ga niet een column lang lopen zeiken dat ik vind dat de gemiddelde schrijver te weinig verdient. Het is een gegeven en het heeft weinig zin om daar erg ingewikkeld over te doen. Ik ben namelijk van mening dat je het spelletje moet spelen zoals het is, maar dat betekent nog niet dat de spelregels kloppen.
Laten we dus even stilstaan bij het gegeven dat eer en eeuwige roem de vergoeding is voor het publiceren van een boek. Dat vind ik prima, maar misschien is het voor een uitgever ook wel heel eervol om een Tatiana de Rosnay uit te geven. Heb je dan nog wel recht op een percentage, als jou de eer ten deel valt om zo’n boek te redigeren en uit te geven? En is het niet een grote eer voor de boekhandel om een stapel Harry Potters op je tafel te mogen leggen?
Of gaan we nu opeens steigeren en roepen dat uitgeverijen en boekhandel bedrijven zijn. Bedrijven met een hoop personeel en die mensen moeten natuurlijk wel eten. Van eer en eeuwige roem kun je niet leven, tenslotte.
Een ieder die dit een kromme redenering vindt, zou zich eens moeten afvragen hoe krom de redenering is dat je blij mag zijn dat je boek wordt uitgegeven en in de winkel ligt. En dat eer en eeuwige roem toch ruimschoots je noeste arbeid compenseren.
Ik heb niet zoveel met eer en roem. Dat zal het zijn. En dat zou voor meer schrijvers moeten gelden. Als je de eer en de roem nou eens weghaalt, dan ben je gewoon aan het werk. Leuk werk, dat wel. En dat zal dan wel de reden zijn dat er nog steeds wordt geschreven.