Een leeg nest

Toen mijn oudste negentien jaar geleden werd geboren, flitste het uiteraard door me heen dat deze dame op een dag het huis zou verlaten. Maar ja, die nare gedachte wist ik onmiddellijk naar een uithoek van mijn brein te verbannen. Dat zou nog zóóóó lang duren. Tegen die tijd zou ik vijftig zijn. De leeftijd van de grote drama’s: gezondheidssandalen, geruite rokken tot over de knie en zwaar in de overgang. Een vierde drama in de vorm van het lege nestsyndroom kon er dan vast ook nog wel bij. 
Gisteren hoorde ik dat het zover was. Oudste gaat het huis verlaten. En dat is gewoon te vroeg. Ik ben nog helemaal niet toe aan gezondheidssandalen, geruite rokken en de overgang. Ik ben nog veel te vrolijk voor het lege nestsyndroom.
Dus ik heb besloten om haar uit te wuiven alsof ze op schoolreisje gaat. Ik geef haar gewoon wat extra boterhammen mee en een zak mini-marsjes. Dan komt het vast wel goed.

Zo, en dan ga ik nu even googlen op ‘geruite rokken tot over de knie.’ Voor de zekerheid.