Een belazerd gevoel

De afgelopen weken was het televisiescherm van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat gevuld met de hoofden van de lijsttrekkers. Ze hadden blije, serieuze, waarschuwende, christelijke en bezorgde boodschappen. Eentje had er zelfs een hele enge.
Ze vochten om een plekje bij Knevel, DWDD, Nova, Netwerk en RTL Boulevard. Ze gedroegen zich als cabaretiers, frisse huisvaders, quizfanaten en zangers. Ik vermoed dat ze zelfs voor een extra zetel in hun blote kont de salsa waren gaan dansen.

Ze troefden elkaar af met grappige en minder leuke opmerkingen, deelden soms een knalharde uit en het ging menigmaal onder de gordel, maar uiteindelijk stonden ze allemaal voor een prettige samenleving, waarin niemand werd uitgesloten en respect de rode draad moest zijn. Op die ene na dan: die riep juist het tegenovergestelde.
Op de avond van de verkiezing bleek het respect jegens de kiezer al een loos signaal te zijn. Ze hadden niet meer zo’n zin in een slotdebat, bij uitstek het moment om de kiezer te bedanken dat ze de afgelopen weken al dat politieke gezeik hebben aangehoord en de gang naar het stemhokje hebben gemaakt.
Nou ja, eentje ging wel. Die zat alleen aan die grote tafel en ik kreeg weer dat zenuwachtige gevoel in mijn onderbuik dat mij waarschuwt voor naderend onheil. Het was fijn geweest als de andere lijsttrekkers dat gevoel weg hadden kunnen nemen, maar die hadden dus andere prioriteiten.
Rutte moest naar België om de liberalen aldaar een hart onder de riem te steken, Femke had trek in een borrel, Pechtold moest zijn vuilnis op een veilige plaats dumpen, Cohen kon Amsterdam niet verlaten, Roemer wist het niet: beginnersfoutje, Balkenende was al naar huis.
Vanochtend was de krant gevuld met nog een laatste restant verkiezingsleed. Nederland als kleurenkaart, zodat je in een oogopslag kon zien waar wat gestemd werd. Limburg hing er als een bruin wormvormig aanhangsel bij. Ik kreeg onmiddellijk weer zo’n zenuwachtig gevoel in mijn onderbuik. Naderend onheil!
Als ik de meeste stemmen had gehaald met een optie op het premierschap, was ik gisteren ook naar België gegaan en ik had de Belgen gesmeekt of ze alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft Limburg erbij willen nemen.