De herfst, de zondag & de Franse boer

Ik kan uren uitweiden over de Franse boer, maar dat ga ik niet doen. Ik ga me beperken tot het zondagse ritueel van de Franse boer in de herfst.
De Franse boer staat op zondag in de herfst vroeg op en kust zijn nog slapende vrouw vaarwel. Wacht even, dit moet ik nuanceren. Ik ga ervan uit dat hij zijn vrouw vaarwel kust, maar dat geldt natuurlijk alleen maar voor de Franse boer op zondag in de herfst die gelukkig getrouwd is. Dat is heus geen vanzelfsprekendheid.
Dus; de Franse boer op zondag in de herfst kust zijn vrouw vaarwel, vermits hij gelukkig getrouwd is, en hijst zichzelf in een groen pak met bijbehorende groene pet. Vervolgens pakt hij zijn glimmende geweer en begeeft zich in een gammele Renault naar een heuveltop waar hij zijn vrienden ontmoet die allemaal het ritueel van vroeg opstaan achter de rug hebben.

Op de heuveltop gaan ze eerst met elkaar praten. Over het weer van vandaag, van gisteren en van morgen, over de vrouw en of die wel of niet gekust wordt. Daarna gebeurt er iets, ik weet niet precies wat, het is een mysterie, maar dan wapperen ze opeens uit. Dat noemen ze jagen. Het is een instinct moet je maar denken.
Al jagend lopen de Franse boeren wat over de weilanden of hangen wat rond in bosschages. Franse boeren in het groen. Peuk in de mondhoek, geweer in de aanslag en maar wachten tot er iets voorbij komt waar je een schot hagel op los kunt laten.
Heel lang geleden heb ik besloten dat ik voor de andere kant ben. Voor de haasachtigen, de gevederde vrienden, de everzwijnen, de reeën en herten. Eigenlijk voor alles wat in de natuur leeft en niet over een geweer beschikt om terug te schieten.
Elke zondag in de herfst maak ik me weer zorgen over het dierenrijk. Of ze wel hard genoeg kunnen rennen, zich op tijd weten te verschuilen of op andere wijze de Franse boer voor het lapje kunnen houden. Ik kan er wakker van liggen.
Maar misschien is dat niet meer nodig, en kan ik mijn zorgen op iets anders richten, want deze herfst is er iets veranderd voor de Franse boer op zondag. Er is namelijk iets toegevoegd aan het jagerspak, en wel een fluorescerend hesje.
Hoe dat hesje er is gekomen, weet ik niet. Misschien is het fluorescerende hesje een gevalletje wetgeving, maar aangezien de Franse boer zich per definitie niet aan de wet houdt, kan dat nooit de achterliggende reden zijn. Maar het kan ook zijn dat er een ongeval te veel heeft plaatsgevonden; elk jaar krijgt er wel een Franse boer op zondag in de herfst een schot hagel op een plek waar hij het niet wenst.
Hoe dan ook. Ik zeg: hiep hiep hoera voor het hesje. Want je bent wel een heel erg dom haasje, gevederde vriend, everzwijn, ree of hert als je je nu nog laat verrassen door een schot hagel. Al op een kilometer afstand zie je de vijand zitten tussen het groen. Het heeft eigenlijk wel iets komisch zoals ze daar zichtbaar fluorescerend zitten te zijn.
Ach ja, de Franse boer op zondag in de herfst met zijn hesje. Je zou er bijna medelijden mee krijgen.