De Correspondent

Ik lees de krant van gisteren, want dat krijg je met een krant die pas aan het eind van de dag op de deurmat ligt. Een groot artikel over de Correspondent, die bende journalistieke cowboys waar ik in een onbewaakt ogenblik lid van ben geworden. Wat vind ik eigenlijk van het nieuwe initiatief?

Ik moet eerlijk toegeven dat ik er maandenlang niets mee deed. Als ik een kijkje wilde nemen op de site moest ik inloggen en dat was eigenlijk wel de grootste barrière, want vanwege het wachtwoordgeweld struikelde ik al voordat ik binnen was. Maar ik heb me uiteindelijk ingeschreven voor de nieuwsbrief en zo krijg ik sinds twee maanden elke ochtend om 5.56 een mailtje. Het eerste wat ik doe als ik ’s ochtends wakker word, is kijken wat voor nieuws ze me brengen. Meestal lees ik twee artikelen en dan sta ik op. Ik geef toe dat het allemaal wat korter mag, de grote namen stellen enigszins teleur (maar die hebben gelukkig stagiaires en die compenseren het een en ander) en de gesproken interviews zijn absoluut de moeite waard, maar duren echt veel te lang. Maar ik blijf wel lid, want de oppervlakkigheid en journalistiek slechte artikelen waar ik helaas dagelijks op getrakteerd word, zullen er uiteindelijk toe leiden dat ik de krant opzeg en nog slechts die journalisten ga volgen die wel bereid zijn om wat verder te kijken dan hun neus lang is. En ik ben uiteraard bereid om daar voor te betalen.