column

‘Een column?’

‘Ja, een column!’
Zo ging ongeveer het gesprek met de redactrices van Sijthoff over de invulling van deze geweldige site. Nou, dat is niet helemaal waar. Het ging eigenlijk zo:
‘Een weblog?’
‘Ja, een weblog!’
‘Zijn jullie nou helemaal betoeterd? Daar ga ik niet aan beginnen. Waar moet ik over loggen?’
‘Gewoon over je leven. Dat is leuk.’
‘Dat is helemaal niet leuk. Ik maak niks mee. Ik rol ’s ochtends uit bed, doe iets met de honden, bak een ei en vertel de kinderen dat school en huiswerk begrippen zijn die onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, dat herhaal ik nog eens drie keer en ’s avonds rol ik mijn bed weer in. Ik maak niks mee!’
‘Je kunt toch net doen alsof?’
‘Dat is niet loggen, dat is liegen!’
Er werd licht gezucht en hopeloos gekeken. Hadden zij weer; een schrijfster die niets meemaakt.
‘Wat dacht je van een column?’
‘Een column?’
‘Ja, een column.’
‘Wie zit daar nou op te wachten? Nederland heeft al zo veel columnisten, daar heb ik niks aan toe te voegen. Ik zou trouwens niet eens weten hoe dat moet. Een column.’
Inmiddels werd er hevig gezucht en het hopeloze gekijk van de Sijthoffjes ging over in fronsende boze blikken.
‘Dat is helemaal niet zo moeilijk,’ zei een redactrice. ‘Je begint gewoon met iets, dan maak je een bruggetje naar een ander onderwerp en je eindigt weer bij het begin. Heel makkelijk. Echt!’
‘En waar moet dat over gaan, zo’n column?’
‘Over dingen die je leest en ziet en waar je een mening over hebt.’
‘O, dat is geen enkel probleem. Ik stik van de meningen.’
Dat was een leugentje. Ik heb helemaal geen mening, maar dat hield ik wijselijk voor me. Na hevig zuchten en fronsende boze blikken komt over het algemeen grof geweld en dat leek me niet zo gezellig.
‘En hoe lang moet zo’n column zijn?’
‘Zoiets als dit.’
Mooi, dan kan ik nu stoppen. Ik ben bang dat ik het bruggetje naar het andere onderwerp ben vergeten. Beginnersfoutje, volgende keer beter. Maar eindigen met het begin moet me wel lukken.
‘Een column?’
‘Ja, een column!’