Beating the blues 4

Ik ben er inmiddels achter dat het leven in een sportschool vele kanten heeft en een scala aan sporters herbergt. Zo zijn er de groepslessen waar je meestal alleen vrouwen aantreft die zich over het algemeen laten vergezellen van hun buurvrouw, vriendin of schoonzusje. Heel af en toe zit er een eenzame man tussen. Ik vind dat dan ook meteen een héél eenzame man, maar wie ben ik?

Ga je ’s ochtends in alle vroegte het groepsgebeuren in dan tref je louter vermoeide huisvrouwen aan die net kids en manlief hebben voorzien van rijkelijk gevulde broodcontainers en hun kroost zojuist hebben uitgezwaaid. Er hangt dan duidelijk een sfeertje van ik moet nog strijken en de badkamer mag ook wel eens een beurt, maar ik heb nu even behoefte aan een momentje voor mezelf. Mag ik verdorie ook eens een keer! Ik loop al de hele dag achter die etterbakken aan om hun rotzooi op te ruimen! Is het nou echt te veel gevraagd dat ik hier één uurtje per week helemaal met mezelf bezig ben? Dit zijn de passief-agressieve vrouwen, die je op zich ook een groot plezier zou doen met lekkere zachte kussens, fijn muziekje en een beetje rustig in- en uitademen.
Dan is er de categorie van ik-heb-een-ochtendje-vrij-en-die-besteed-ik-nuttig. Dat zijn efficiënte mensen met een georganiseerd leven en je vindt ze over het algemeen in de fitnesszaal waar ze een personalized trainingsschema hebben. Het zijn mensen van weinig woorden die in staat zijn om je van het ab-crunch-apparaat af te slaan als ze daar op dat moment volgens hun trainingsschema hun oefeningen moeten doen. Het zijn, kortom, mensen die prioriteiten stellen. Ik vind het enge mensen.
Verder hangt er ook vaak een trosje mannen rond die lekker op hun gemakje met gewichten stoeien. Ze zien er over het algemeen heel aaibaar uit, maar of dat zo is, weet ik niet. Ze stralen in ieder geval uit dat ze het leven een relaxt gebeuren vinden en ik vraag me dan onmiddellijk af of je zo’n geestelijk nulpunt alleen kunt bereiken met het heffen van gewichten of dat je dan ook over moet gaan op geestvernauwende middelen.
Daarnaast is er een categorie vrouwen die elke dag keurig in de lak en bijbehorend glanzend fitnesspak aan komt hupsen. Elke dag! Waar halen ze de tijd vandaan? Ze gaan of lattes drinken met hun sisters met wie ze dezelfde plastisch chirurg delen of gaan fanatiek sporten zonder ook maar een beetje te zweten. Ik vind dat verdacht. Maar het zou maar zo kunnen dat het dichtbranden van je zweetklieren een extraatje is bij een tweede ronde ooglidcorrectie.
Ten slotte heb je nog het soort dat in verkeerde kledij te fanatiek van start gaat, het duurste all-inclusive pasje heeft, alles wil uitproberen maar over drie weken weer kansloos met een zak chips op de bank hangt. Echt de ultieme losers. Ik zou heel goed in die categorie passen, maar bevind mij momenteel in de eenzame sub-categorie van de proefabonnementhouder met schaduwagenda, die vrijblijvend rondkijkt om valse stukjes te schrijven..