Heel langzaam wint de bakfiets aan terrein in het reservaat waar ik woon. Dit gezellige vervoersmiddel, dat luistert naar namen als Boemboembak en Babyboldervehikel, biedt plaats aan 2.8 kinderen en een boodschappentasje van de AH.
Opvallend aan deze nieuwe trend is dat de vaders met zichtbaar gemak het geval door de straten slingeren, maar dat de moeders krom voorovergebogen en hijgend het kroost voortstampen.
Deze wat merkwaardige traphouding kan natuurlijk ook te maken hebben met de 2.8 kindnorm, waar de moderne vrouw over het algemeen wat ongemakken aan overhoudt. Met bekkeninstabiliteit is het tenslotte lastig fietsen.
Ik moest het qua vervoer overigens doen met een kinderwagen in foute kleurstelling en sleepte de oudste jammerend en krijsend achter me aan. Dat je tegenwoordig nog weinig jankende kinderen tegenkomt in het straatbeeld heeft niets te maken met betere opvoedkundige methodes van de dertigers van nu, maar slechts met andere vormen van transport.
Een hippe accessoire uit mijn tijd was overigens een plankje dat je aan de kinderwagen kon bevestigen en waar een kind op kon staan. Behalve op Koninginnedag kom ik die dingen nergens meer tegen.
Vervolgens maakte een soort karretje bespannen met een zeiltje zijn entree. Dit geval dat je achter je fiets moest bevestigen was vooral erg geliefd bij kampeerders, die het geinig vonden om hun kids in een bewasemd tentje te vervoeren. Ik vond het maar enge dingen, want je zag als automobilist wel de fietser maar niet het met peuters gevulde tentje.
Daarna kwam de ultramoderne en vederlichte buggy met zwenkwielen en all-terrain bandjes. De bedoeling was dat je in je strakke jazzpants met je kind al rennend door de straten van Hilversum racete. Dat was niet voor iedereen weggelegd. De 2.8 kindnorm brengt behalve bekkeninstabiliteit ook een geruïneerd figuur met zich mee, waardoor het maar weinigen gegeven was om zich in zo’n strakke broek te hijsen, laat staan charmant te hollen. Exit buggy.
Vervolgens waren de moeders er wel klaar mee en besloten ze de 50 meter van huis naar school te overbruggen met de auto, welke luisterden naar exotische namen als Q8 en X5. Lekker makkelijk: muziekje erbij, mobieltje op stand-by en de kids veilig ingesnoerd in dubbelgeteste kinderzitjes.
En nu is er dan de bakfiets. Ik ben benieuwd hoe lang het duurt.