Aandeeltje Harrewijn

Ooit heb ik mijn hoorcolleges economie bij professor Pen gevolgd. Het was een drama. Ten eerste begreep ik niets van de economische principes. Ten tweede had ik Onder Professoren van Hermans gelezen, waardoor mijn fantasie totaal op hol sloeg en Keynes mij niet meer kon boeien. Uiteindelijk ben ik gaan schrijven en had ik die hele economie niet nodig. Dacht ik.

Op een dag realiseerde ik mij dat het schrijven niet echt vetpot was en dus besloot ik  aandelen Harrewijn te gaan verkopen. Tenslotte ben ik een bestsellerschrijver. Wie wil daar nou niet in investeren? Dus ik overtuigde mijn buurman dat hij een aandeel Harrewijn moest kopen en dat deed hij. Er volgden nog meer investeerders. Er verscheen een boek en dat verkocht goed en de vraag naar het aandeel Harrewijn werd steeds groter.
Mijn buurman besloot zijn aandeel te verkopen en omdat hij daar de maximale winst uit wilde halen verspreidde hij het gerucht dat ik met een fantastisch boek bezig was. Mijn aandeel deed hij voor het dubbele van de hand en dat leidde tot nog meer vraag waardoor de waarde van mijn aandelen exorbitant steeg. Ik was opeens rijk, althans op papier, en dus leende ik geld om schoenen te kopen. Een hele hoop, met hoge hakken, en verfde mijn haar blond. Waardoor ik ook nog eens voldeed aan het beeld van de succesvolle schrijfster (dat idiote principe heb ik trouwens ook nooit begrepen).
En toen, op een dag, was er iemand die zich afvroeg waar dat boek bleef. De druk op mij nam toe, het zweet stond op mijn rug en ik kreeg spontaan een writer’s block. En toen ging het me toch snel! Ongelofelijk.
Eerst ging de kleine aandeelhouder onderuit. Het was klein leed, maar toch. Zijn wintersportvakantie ging niet door.
Daarna zakte de hele huizenmarkt in. Al die beleggingshypotheken waren gebaseerd op het aandeel Harrewijn. Nou ja, dan heb je dus een probleem.
Vervolgens ging Italië. Het overheidsapparaat van Berlusconi werd bekostigd met geleend geld op basis van het geprognosticeerde rendement van het aandeel Harrewijn. Dus dat ging mis, met name omdat die bunga bunga party’s behoorlijk budgetoverschrijdend waren.
Uiteindelijk donderde Europa in elkaar. Sorry jongens, ik heb het echt niet zo bedoeld. Maar ja, jullie hadden het kunnen weten. Ik heb namelijk totaal geen verstand van economie.