30 juni 2017
Voor ons huis staat een grote boom, geen idee wat voor boom, maar wij noemen het de grote boom. En in die boom woont Henk de Leguaan. Henk valt in de categorie obese leguanen. Hij is enorm. Je komt ze nog enormer tegen als je de binnenlanden in gaat, maar voor een stadse leguaan is Henk behoorlijk aan de maat.
Achter ons huis staat ook een boom. Geen idee wat voor boom. We noemen hem gewoon achterboom want niet veel bijzonders qua boomsoort, maar deze boom is het buitenverblijf van Henk. Af en toe zien we Henk op de grond lopen op weg van boom naar boom, in een geinig prehistorisch machogangetje; de poten goed gespreid, de kop rechtop, de lange staart vol trots achter zich aan slepend.
De grote boom voor ons huis is de afgelopen maanden behoorlijk gegroeid en de takken raken inmiddels het dak en dat heeft Henk dus ook ontdekt. De kortste weg van zijn huis naar zijn buitenverblijf is nu dus via het dak. De eerste keer dat Henk de binnenbocht van boom tot boom maakte, schrok ik me daadwerkelijk te pletter. Het huis schudde nog net niet, maar het lawaai was echt overdonderend. Inmiddels ben ik het gewend, en denk ik: ‘O, daar hebben we Henk.’
Gisteren was het weer zover. Boink, boink, schuifel, schuifel… Ik luisterde het hele proces mee en niet veel later hoorde ik Henk boven de keuken tekeergaan. En toen gebeurde er iets wat normaal gesproken nooit gebeurt. In plaats van een serene rust – Henk heeft intrek genomen in zijn buitenverblijf – hoorde ik een keiharde doffe bonk, gevolgd door gekwetter van vogels. De grote tak van de achterboom zwiepte nog wat heen en weer. Henk had een misstap gemaakt en was uit de boom gelazerd, dit alles gadegeslagen door de tientallen vogels die altijd rond ons huis buurten. Het was een gekwetter van jewelste:
‘OMG, Henk is gevallen!’
‘Dom beest, hij is ook veel te dik.’
‘Ik heb hem nooit gemogen, die ouwe.’
‘Zielig, zou hij iets gebroken hebben?’
Ik vermoed overigens dat het roodborstje keihard moest lachen, want zo zijn roodborstjes. Hoe dan ook, na een tijdje keerde de rust terug en ik dronk een kop koffie. Sindsdien heb ik Henk niet meer gezien en trouwens ook niet gehoord. Gek, maar ik maak me toch een beetje ongerust.